Laboratuvar tezgahı seçmek tam bir mayın tarlası. Herkes “sağlam olsun, şık dursun, ucuz olsun!” istiyor ama öyle ballı kaymak yok tabii. Malzeme seçiminin ne kadar kritik olduğunu, bir asit dökülünce anlarsın aslında. Şimdi bu çelik, ahşap, kompozit üçlüsüne biraz yakından bakalım.

Çelik tezgahlar… Efsane sağlam. Vur, kır, kimyasal dök - kolay kolay yılmaz. Korozyona karşı da dirençli, ateşi de pek umursamıyor. Yani kimya veya endüstri işleriyle uğraşıyorsan, çelik candır. Temizlemesi kolay, uzun ömürlü falan filan. Fakat… Taşıması dert, kurulumu dert. Ağır. Fiyat desen, kimsede para kalmadı zaten. Ama riskli iş yapıyorsan, çelik en mantıklısı.

Ahşap tezgahlar ise ortamı sanki eski bilim filmlerine döndürüyor. Uygun fiyatlı, makul. Özelleştirmesi basit. Ama öyle asitli, su basan, hep sıcak çalışan yerlere gelmez. Dayanıklılığı düşük. İyi bakarsan, sağlam sızdırmazlıkla uzun süre götürür. Okullarda ya da hafif işler için hala tutulur, nostalji de cabası.

Kompozit tezgah mı? Burası garip kısım işte. İçinde fenolik reçine var, epoksi var, karmaşık şeyler; ama olay şu: Hafif, kolay monte edilir, kimyasal döküldü mü panik yok! Estetik dersen, tamam. Bakımı da dert değil. Fiyatı ortalarda takılır, işleri pratik tutmak istiyorsan düşünülür.

Genelde herkesin kafasında “En iyisi hangisi?” sorusu dönüyor ama, net bir cevabı yok. Sen hangi işi yapıyorsun, tezgahın üstünde neler dönüyor, ne kadar sık kullanıyorsun, bütçen ne… Bunlar önemli. Bir de işin ergonomisi, güvenliği falan da var. Doğru malzeme, işini pratik ve güvenli kılar; hem de standarta uyumun havalı görünüyor!

Kıssadan hisse: Her tezgahın kalbi başka atıyor. Çelik ağır işler içindir, ahşap hafif ortamlar ve para dostu seçenek, kompozit de esneklik ve koruma isteyenlere birebir. Hangisinin sana göre olduğunu anlamak için kendi kullanımına ve cebine bakmak şart. Yoksa kendini kimyasal içinde bırakabilirsin, valla!