Şimdi, laboratuvar dediğin yerin kalbinde o meşhur tezgahlar duruyor. Orası olmadan bırak çalışmayı, kahveni bile koyacak yerin yok. Ama işin şakası bir yana, bu tezgahların sağlamlığı sadece işin düzgün gitmesi için değil, güvenliğin ta kendisi için şart. En ufak bir ihmalkarlık, bir bakmışsın kimyasal gözünde veya bilgisayarın yanmış — işin ucu hiç hoş yerlere gitmez.

Şimdi standartlardan konuşalım. Öncelikle, doğru malzeme seçimi mühim. Ucuz tahta yerine çelik veya kimyasal dirençli yüzeyler şart. Yoksa bir asit döküldü mü, tezgahın altı üstüne gelir. Bir de yangına dayanıklı olacak, öyle her tutuşturulan cigara ile yanmamalı. Kenarlar yuvarlatılmış olmalı, kimseye sürpriz bir diz kapağı kazası lazım değil. Güvenli depolama alanı? Tabii, kimyasalı dolabına koymazsan bir gün patlayacak zaten.

Ama olay sadece malzeme değil, bakım da var işin ucunda. Tezgahı öyle yıllarca dokunmadan bırakmak yok. Düzenli kontrol, gevşeyen bağlantıyı sıkmak, yüzeyde çatlak var mı bakmak… Bunlar olmazsa bir gün tezgah çöker altında kalırsın. Etiketleme desen o da önemli, yoksa yanlış şişeden yanlış kimyasalı alırsın, sonra gelsin laboratuvar yangınları.

Ergonomi mi? O da işin gizli kahramanı. Ayarlanabilir yükseklik, yeteri kadar bacak boşluğu… Yoksa üç saat sonra belin tutulur, iş yapamazsın. Havalandırma sistemleri, elektrik prizleri ve acil kapatma düğmeleri de entegre olmalı. İşin pratik kısmı kadar güvenliğin de devamlılığı için elzem.

Kısacası, laboratuvar tezgahı deyip geçmemek lazım. Standartlara uydun mu? Hem işler tıkırında gider hem de kimsenin başı ağrımaz. Yoksa, “Ben dikkat etmedim,” demekle iş bitmiyor. Şakası yok yani, güvenlik önce gelir.